Vizeden sonra yan gelip yatan,final zamanı yumurtanın g*te geldiğini idrak edip insanüstü çalışan yurdum öğrencisinin final çalışmasından bir anektod:

Çalışmayı son güne bırakmış, hep birlikte çalışırsak daha rahat anlarız varsayımıyla bir araya toplanmış ancak son gün dahi olsa çalışmak içlerinden hiç gelmeyen öğrencilerin icraatıdır.

Önce kararlı bir şekilde dersin başına oturulur ve ciddiyet ile çalışmaya başlanır ta ki aralarından bir tanesi yorulup ara verelim diyene kadar. Zaten grubun geri kalanı da içlerinden “ulan birisi söylese de ara versek” diye geçirmektedir. İşte burada film kopar, verilen ara önce 10 dakika olarak başlar sonra 20, 30, 40… bir daha dersin başına oturmak pek mümkün olmaz. Olsa da baştaki konsantrasyonun yerinde yeller esmektedir. Başarısız birkaç derse dönüş denemesinden sonra “tamam yeter bu kadar çalıştığımız, olduğu kadar” denilerek son nokta konulur.

Bu muhabbetlerin başka bir versiyonunda grupta çalışkan bir öğrenci de bulunabilir. Bu kişinin görevi grubun geri kalanına konuyu anlatmaktır. Ancak yukarıda anlattığım senaryoda o da arada kaynar, arkadaşlarını tekrar motive etmeye çalışır ancak bir süre sonra o da bırakır çalışmayı. Bu muhabbetler her ne kadar eğlenceli olsalar da genellikle sınav sonrası hayal kırıklığı yaşanmasına neden olurlar. Tabi istisnalar da vardır, geyiği de yaparsınız ancak gayet güzel notunuzu da alırsınız. İşte böyle durumlar tadından yenmez. :))