Türk hastaların ortak özellikleri.
Birçok kez maruz olduğum bir muhabbettir. Hastalığıyla övünen tek millet olabiliriz. Genellikle bizim hastalıklarımızda millet olarak nane limon vazgeçilmez bir şifa yöntemidir.
En ufacık rahatsızlıkta nane limon yapılıp içilir.
Doktora gittik mi illa ki ilaç yazılmasını isteriz. Gittik ilaç alalım boşuna mı geldik mantığı ile doktora ilaç yazdırırız. Doktorların birçoğunun sırf hasta kendini iyi hissetsin diye ilaç yazdığını biliyorum.
Doktora gittik mi şikayetlerimiz oldukça ilginç olabiliyor.
Doktor: Evet neyiniz var.
Hasta: Ben miyim doktor, sen bulacan Allah Allah…
Genellikle aile fertlerimizden “Şöyle şurama sanki bıçak saplanıyor” diye duyarız. Bu betimleme inanın dünyanın başka bir ülkesinde yoktur.
Göz doktoruna gidip “Karnım da ağrıyor bir ilaç yazsaydınız” diyen arkadaşlar da mevcut aramızda. Yok demeyin ben biliyorum.
Kendilerine tanı koyup, ilacı ve veriliş yolunu belirleyip, doktora sadece talimat vermeleri… Kalçadan ağrı kesici yazar mısın doktor, gibi…
Yaşlılarda sıkça gördüğümüz bir hastalık vardır. – Ay ay ay yanlarım ağrıyor. Böbreği, karaciğeri falan ağrımaz da komple yanları ağrır babaannelerin.
Bir de internet ilerledikçe hastalar kendi doktorları oluyor. Google’dan bakıp kendi kendine tanı koyabiliyorlar.
– Neyiniz var?
– Prostat.
– Var mı filmleriniz.
– Yok hayır.
– Daha önce tedavi gördünüz mü?
– Hayır.
– Nerden biliyorsunuz?
– Google’dan baktım.
– Töbeee töbee.
– Ne oldu doktor ölecek miyim söyleyin.
Ameliyata ameliyat sabahı gelen hastaya “Aç mısınız?” diye sorulduğunda “Evet” cevabının alınması üzerine emin olmak için “En son ne zaman bir şey yiyip içtiniz?” diye sorulduğu takdirde “2 saat önce küçük bir parça ekmek yedim ama açım” diye cevap alınması. Israrla poliklinik kapısında beklemeleri.
Kapının üstünde koca LCD var, içeri girecek hastanın adı da yazıyor ama bizim hastalarımız kapının önünde beklerler, içeri girmeye çalışana da yol vermezler.
Sanki kapıya en çok yapışan en hasta olanı. Tee Allahım ya…

Lütfi Albayrak- Takvim