Tıp Öğrencisi ve Doktor Olmak

– Tıp fakültesinde öğrenci olmak hayatının baharını gece-gündüz ders çalışarak geçirmektir.

– Yaşıtları eğlenerek sabahlarken, Sobotta’ya gömülüp binlerce terim , hastalık öğrenerek gündüz etmek; diğer bölümler her türlü sosyal ortam ve imkanların olduğu kampüslerde öğrenciyken, en yüksek puanı alıp şehrin ortasında, hastane yanındaki beton yığınlarında üniversite hayatı geçirmektir.

– Hayatboyu öğrenciliğin bitmemesi, torununu sevmeye ara verip, ders çalışmaya devam etmektir.

– Okul bitince TUS, o bitince ihtisas, o bitince mecburi, o bitince akademik kariyer derkeen hep beklemek, hayatı ertelemektir..

– Çok genç yaşta, hastayla, hastalıkla ölümle karşılaşıp, bir anda olgunlaşmak, tiyatroya gitmeden, hayatın dramını yaşamaktır.

– Zorlu fakülte eğitimi sonrası, dünyanın en zor sınavlarından olduğu akademik kurullarca da kabul edilmiş TUS işkencesi için, aylarca dünyadan ilişik keserek çalışmaktır.

– TUS’u kazanma ödülü olarak başladığı asistanlıkta, ayın 15 günü nöbet tutmak, sabaha kadar ameliyat yapıp ertesi gün de poliklinikte yüz hasta muayene ederken, güleryüzlü olmamakla suçlanmaktır.

– Markette, alışverişte, yolculukta, asansörde hatta umumi wc de doktor olduğunu duyan tüm kişiler ve onların yakınlarının tıbbi öykülerini dinlemek, dinlemezse burnu havada olmakla suçlanmaktır.

– Mecburi hizmet için eşinden ailesinden ayrılmak, eşiyle ayrı illerde görev yaptığından çocuğunu görmeden büyütmek, fotoğraflarını uzaktan öpüp severek yaşamaktır.

– Gece uyurken sıcacık yatağından fırlayarak kalkıp seni hayata döndürmek için uğraşmak, hiç tanımadığı biri yaşadı, sağlığına kavuştu diye çocuklar gibi sevinmek bazen de hüngür hüngür ağlamaktır.

– Hayatboyu kazandığı para herkesçe konuşulmak, hep ‘çok kazanıyor ‘ sanılmak ve niyeyse ilkokul mezunu bile olmayan tüccarların yaşadığı lüks hayat, yolsuzluklarla kazanılan para çok görülmeyip, fazlasıyla hakederek kazandığı para hep sorgulanan olmaktır.

– Bazı kişilerce şifa Allah’tan, kalan tüm hastalık, kaza, kanserden, tüm aksiliklerden sorumlu tutulmak; bültenlerin, gazetelerin ‘doktor hatası’ haberlerine haksızca maruz kalmaktır.
Amaaa herşeye rağmen doktor olmak

– Herkes tarafından özenilmek, saygı görmek, öleni diriltmek, ağrıyı kesmek, çocuğunu iyileştirdiğinde annenin gözündeki minneti görmek, hayır duası işitmek, ortamda ülkenin en üst mertebesinden, her meslek grubunun, sanat, siyaset, spor alanının en üstleri de olsa, acil durumda ‘doktor var mı?’ diye aranan kişi olmak, hiçbir meslek grubunun yaşayamadığı manevi hazzı yaşamak ve ‘yaşatmak’tır..

FİGEN DEMİR KARDEŞ