“hep işten eve yorgun gelirdi,ama yine de gülerdi…
iki market çantası olurdu kolunda tıka basa dolu…
dışarda pasta yedirmezdi,kendisi en güzelinden yapardı…
bir ara yoğun çalışma temposu yüzünden atipik pnömöni geçirdiğini bile farkedemedik,
on üç yaşında küçücük bir kız çocuğu iken kızkardeşimi kucağıma alıp,”n olcak bize abla”dediğinde “Rabbim büyük,o iyileri korur” diye avuttuğumu bilirim gözyaşları içinde..
belki bu kaybetme korkusundandır kronikleşen öksürüklerde incik cincik anamnez almam,bt tetkik vs.istemem…
bir anneyi daha kaybetme korkusu…şikayetleri “psikolojik”diye savsaklayıp tanı atlamak vcicdanıma ağır gelir…
bir işi yapmak olmak için yapmayın derdi…
hani sevmek de de böyle..
bi ona bi buna ateş böceği gibi başlayıp elele tutuşup,sonra en ağır iftiralarla biten ilişkilerin kahramanlarına da bundan misal şunu sorarım:
“sevdin mi yoksa boşta kalmamak adına mı kaybettin onca zamanı”
derin bi sessizlik olur…
işine de sevdana da kendini adayacaksın arkadaş…
uzatmalı sevgili değil yoldaş,çıkarcı meslektaş olmak yerine aynı işin birbirini kollayan iki kardaşı olacaksın…
bunu öğrendim annemden…
hemşiredir anneciğim…
her sabah yedi buçukta kalkar,kahvaltımızı hazırlar,iki öpücük öyle gönderirdi…
anlamazdım ya akşam gelirken bi neşe merdivene çıkar,bağırıverirdim..
“ben bu gece nöbet tuttum”..
şimdi ayda en az on nöbetim var,onu daha iyi anlıyorum…
yudumu,sibeli,meyiseyi ve diğer bayan hemşirelerimizi de…
verdikleri hayat mücadelesini ve o dik duruşların altında yatan anaç mizacı..
bu hafta hemşireler haftası,iyi ki varsınız,elimiz,ayağımız,kolumuz ekip arkadaşlarımız…
Annemin sözü vardır”hemşireler doktorların iş ortağıdır;yardımcısıdır;yüklenecekleri angaryacılar değil..buna dikkat et”
elimden geldiğince özen göstermeye çalışırım…
bilirim kahve molalarında iki dakika araya ne öykülerin sığdığını ve bizden fazla saygıyı hak ederler aslında..
GÜN BE GÜN HAYAT TECRÜBESİNE HAYRAN KALDIĞIM VE MUCİZELER YARATTIĞINA İNANDIĞIM ;
Bi hemşire annenin yetiştirdiği bir hekim olarak Anneler ve hemşireler gününüzü kutlar,hak ettiğiniz çalışma koşulları ve saygıya kavuşmanızı dilerim..
DR. ŞULE SARI
Tıp ve Sağlık Gündemi 
ne kadar güzel vallahi bir doktorun hemşireye bakış açısı.Oysa fakültelerde doktor yetiştirirken hocalar öğrencilere,aman haaa hemşirelere laf ettirmeyin kendinize,bir damar yolu bile açamadı doktor dedirtmeyin,ha bide mezun olduğunuzda en büyük rakibiniz hemşireler olacak bütün doktorları kapacaklar elinizden,kaptırmayın sakın diye eğitirler.Sahada da hizmetçi gibi kullanırlar tavır yaparlar yalandan hiiiç gereksiz iş yüklerler ego tatmini için.yazık vallahi hiç gerek yok bunlara,bu iş ekip işi beraberce sevgiyle saygıyla huzurla yapmak lazım bu hizmeti.Ömür veriyoruz bu işe,bir gün iki gün değil.saygılarımla…
BeğenBeğen