ÜÇ AY

+Buyurun ne şikayetiniz var?
-Hocam sol yanımda böyle kemikten gelen bir ağrı var..
+Ne zaman başladı?
-20 gündür falan var.Bunun için doktora gittim.Karnımda kitle varmış, ondan parça aldılar, ona göre tedavi göreceğim.
+Kilo kaybınız oldu mu?
-Evet biraz.
+O zaman ben sizin ağrınızı hafifletmeye çalışayım, sonrasında doktorunuzla temasa geçersiniz.
-Tamam hocam, çok teşekkür ederim..

Bir kaç nöbet sonra aynı hasta, benzer şikayetlerle, bu sefer karnında ki kitlenin sözüm ona “kötü huylu” olduğunu bilerek ve tedavi gördüğü dönemde ağrılarının artmasıyla geldi..

-Hocam ağrılarım çok arttı, ne olur ağrılarımı azaltın!
+Tamam diye bildim sadece..

Çünkü artık ağrının bundan sonra onun yakasından düşmeyeceğini biliyordum..
Çünkü bu ağrıların son nefese kadar onunla devam edeceğini de biliyordum..

Çok defa şahit oluyoruz herhangi bir “kötü huylu” kitlenin insanın ömrünü nasıl çaldığına..
Çok defa tanıklık ediyoruz bir kaç ay önce sapa sağlam olan genç annenin, bir kaç içinde fiziksel ve ruhsal nasıl çökebildiğine..
Çok defa buna tanıklık eden sadece biz olmuyoruz; eşi, kızı, oğlu, ailede herkes bu acıyı yaşıyor; kimi içinde, kime dışında..

Ağrıyla geçen bir kaç ay, kimi zaman taksi ile, kimi zaman 112’ile acillerde ağrıya derman arama.. Yanında annenin ağrısının dinmesini bekleyen, iyileşmesi için her şeyini verebilecek yirmili yaşlarda gencecik kız evlat..

Dün nöbete geldim..
Nöbeti teslim almadan bir önceki günün 112’ekibine nasıl geçti nöbet dedim..
Hastanın vefat ettiğini, evine gittiklerini söylediler..
On iki yaşında ki çocuğunun bize söylediği hala kulağımızda hocam dediler..
Ne dedi dedim..
“Annemi siz öldürdünüz..”

Keşke her hastalığı iyileştirebilecek ilaçlarımız olsa..
Keşke her ölümle pençeleşen hastaya müdahale ettiğimizde hayata döndüre bilsek..

Ama ne tüm hastalıkları iyileştirebilecek ilaçlarımız var, ne de müdahale ettiğimiz her hastayı hayata döndürecek gücümüz..

Nasıl kitap ayracını bir sonraki gün devam eder ümidiyle okuduğumuz son sayfaya bırakıyorsak..
Aynen her hastayı iyileştirme, ve yaşatma ümidiyle olacağız, ömrün ne zaman bittiğini bilmeden..

Dr.M.Murat YAZICI
www.twitter.com/mmurat_yazici