Mesleki hayatımın başları, acilin yoğun olduğu bir saatte 112 tarafından bir haftadır yemek yiyememe şikayetiyle  getirilen seksen yaşlarında hasta belirir muayene odasında..

İçimden bir haftadır yemek yiyememe şikayeti akşamın bu saatinde neden 112 ile gelir diye düşünürken, 112 ekibinin evraklarını imzalayıp hastayı teslim aldım..

Hastanın ismini öğrendikten sonra, kendisine sorularımı sormaya başladım;

-Geçmiş olsun amca şikayetin nedir?
+Oğlum yemek yiyemiyorum artık, her tarafımda ağrıyor
-Ne zamandan beri böylesin amca?
-2-3 aydır böyleyim, ama son 1 haftadır artık hiç yemek yiyemiyorum, su dahi zor içiyorum

Hastanın şikayetleri üzerine gerekli tetkiklerimi istiyorum, sıvı dengesi için gerekli tedaviyi verip müşade odasına alınmasını sağlıyorum, aklımda çıkacak sonuçlara göre ilgili branş doktorlarına danışmak yada yönlendirmek dolanırken, hastanın yakını (oğlu olduğunu sonradan öğreniyorum) yanıma gelip;

+Hocam babam mide kanseri, artık iyice yemeden, içmeden kesildi, biz onun için gecenin bu saatinde geldik
-Anladım, Ne zamandan beri böyle?
+3 ay önce tanısı koyuldu.
-Tedavi ne önerdiler?
+Bir çok organa sıçramış hocam, ondan çokta beklenti yokmuş aslında..

Bundan sonrasında ben sordum, amcanın oğlu anlattı ve ben her seferinde sadece anladım diye bildim bu durum karşısında..

Hastamın tahlilleri çıkmıştı bir kaç karaciğer tahlili dışında fena değildi, verdiğim serum ve ağrı kesiciler sonrası biraz toparlamıştı da kendini

-Amca nasılsın?
+Biraz iyiyim evladım, ağrımda azaldı biraz
+Tamam o zaman amcam, şimdi seni çıkara bilirim, eğer yine böyle olursan getirirler seni

Amca yine böyle olacağını bildiği için tamam dedi belki de, oğlu da yine geliriz hocam diye onayladı aslında..

Bir kaç nöbet sonra karşılaştık yine, aynı şikayetler

Aynı tedavi ve daha özenle seçilmiş cümleler amcaya karşı..

Bir nöbet, iki nöbet, üç nöbet derken  amca bizi, bizde onu biliyorduk, her gelişinde oğlunda  ki babaya destek olma azmini görüyorduk, ve her geldiğinde aynı ilgiyle destek olmaya çalışıyorduk bizde..

Bir nöbet gelmedi amca, iki nöbet gelmedi..

Bir başka nöbette oğluna denk geldim acilde..

Amca nasıl sorusunun karşılığını aslında anlamıştım ama yinede sordum..

Amcanın oğlunun verdiği “sizlere ömür hocam” cevabı karşısında duyulan özlemi iliklerime kadar hissettirmişti bana..

Prenses olmak için prensle evlenmenize gerek yok, her baba kraldır aslında..

Her daim güveneceğiniz bir insan vardır hayatta, annenizin kocasıdır ve çokta baba adamdır!

Kıymetini bilin hayatın, sağlığın, zamanın..
Kıymetini bilin eşininiz, çocuğunuzun..
Kıymetini bilin annenizin, babanızın..

Dr.M Murat YAZICI
www.twitter.com/mmurat_yazici