Öncelikle tıp fakültesi kazanıldığı an, bütün akraba eş dost konu komşu tarafından doktor diye bilinir.
Bilinmez ki o güruh, anatomiye henüz girmiş, biyoistatistiği yemiş ama sindirememiş, tıbbi biyoloji ve genetiği alnından öpmüş, tüberositas tibianın gözüne vurmuş, bir kadavra görmekten öteye geçmeyen hayalleri, daha femura ilk dokunuşunda son bulandan başkası değildir.
İntörn abilere gıptayla bakılır, formalara yüz sürülür.
Bilimsellikte aradığını bulamaz, sosyal olmaya çalışılır, asosyallikten utanılmaz.
15- 20 kişi gezilir, grup sayısı sabit kalır, giren çıkana bakılmaz.
Ev toplantılarında fal açılır, kağıt dağıtanın kas grubuna bakılır, ekmek arası patates glikolize sokulmaz yenir.
5p kısa bacağı can, mann whitney u canandır, kollumu iştir humerusun şirurjikuma bakılmaz.
Anasının ak sütü gibi helaldir beyaz önlük, giyilmez, kat oluşturulmaz. Düzenli yıkanır ütülenir, elaleme laf verilmez.
Boğaz şişmesine asetil koenzim a , karın ağrısına glukoneogenez iyi gelir, hastalığa antibiyotik verilmez, ben bilmiyorum denilmez.
Boynu tutulana SCM denir, trapezius denir, medilugat parçalanır, masaja yeltenilmez, analjezik verilmez, verilemez.
Bahar gelmiş neyime, şenlik olur beyime, gidilmez, gidene tıpçı denilmez.
Doktor denilsin istenmez, duyunca karaciğerinin bile şiştiği belli edilmez. Edebiyat, inkılap tarihi görülür, gurura yedirilmez.
Kısaltmalar düstur olur, açılımı bilinmez, ATP diye parti kursan, krebsten öteye geçilmez.

1. sınıf candır, sevdirilir, ezdirilmez,

Koruyun, kollayın, sevin onları..

Dr.Emer genci