Yıllar önceydi.
Bayram günlerini iple çeker alacağım ufak miktarların peşine düşerdim. Elini öpmediğim akraba, konu komşu kalmazdı.
Tabi bizden büyükler de vardı.
Bir onlara verilen paraya bakar bir de bize verilene bakar “ulan bir büyüsem de bana da şu paralardan verseler” diye aklım sıra hayaller kurardım.
Böyle böyle aylar yılları, bayramlar bayramları kovaladı.
Fakat senelerin artmasıyla doğru orantılı olarak aldığım paranın miktarında bir artış söz konusu değildi.
Sonra herkes söz birliği etmişçesine üniversiteye girdiğim sene para vermeyi kesti.
Zamanında az bulduğum o parayı da artık mumla arıyorum.
Sebep ise hep aynı. “Eşek kadar oldun bir de para mı bekliyorsun?”. :))