Son günler de sosyal medyada sık sık denk geldiğim, dünyada uzun zamandır süregelen bir tartışma konusu olan ÖTANAZİ hakkında yazmak istedim.

Bütün tetkikler yapıldıktan sonra acıya dayanamayan hastaya, hayır sen bu acıyı çekeceksin diyebilir miyiz? Yoksa ötanazi hakkını kullanmasına izin mi vermeliyiz?

Ağrılı ve ölümcül hastalıkları olan insanların durumu düşünülüğünde insanı ikilemde bırakan çok zor bir durum. Bir yandan tıbbın hergün gelişmesi ve bugün tedavisi olmayan bir hastalığın bile yakın bir zamanda tedavisinin bulunabilme olasılığı, diğer yandan ise hastanın çaresizliği ve çekilen tarifsiz acılar…

Bütün vücudu kanserli hücreler tarafından sarılmış ve ancak omuriliğinden düzenli olarak aldığı morfinlerle ayakta durabilen, yemeyen, içmeyen, konuşamayan kısacası hayata dahil olamayan bir insanı düşününce, o insanın tek çıkar yolu eriyerek ölmeyi beklemek olmamalı diye düşünüyorum.
Ancak aynı hasta bu kararı verecek zihinsel yetkinliğe de sahip olmayacaktır büyük olasılıkla. Peki bunun kararını kim verecek?
Ötenazi hakkı hasta yakınlarına devredilirse, işte o zaman çok büyük sorunlar doğabilir.

Sizce;

Ötenazi bir insan hakkı mıdır?
Ötenazi intiharın meşrulaştırılması mıdır?
Ötenaziye izin verilmeyerek hastaya işkence mi edilmektedir?
Ötenazi bir cinayet midir?

Bana göre  yaşama şansını yitirmiş, derin ağrılar ve acılar çeken, tıbbın çaresiz kaldığı durumlarda haktır. Hem de hakların şahıdır. Yakınları ve sevdikleri tarafından her ne kadar kaldırılması güç bir durum olsa da, desteklenmelidir. Evet. Ya sizce..?