Benim Sevgili İkinci Çocuğum

Bu dünyaya gelmen yaklaştıkça turlarımı yapmaya başladım. Amcalarla, dayılarla, teyzelerle, arkadaşlarla ve herkesle eski güzel günlerimizi anmak için bir araya geldik. Sen geldiğinde, iki çocuk annesi olmanın beni eve kapatacağı ve toplumdan uzaklaştıracağına kendimi inandırdım. Aileye bir diğer çocuk eklemek çok zor olacaktı ama hızlıca alıştık. Sen gelince rahatça evden çıkabildik -çoğu zaman göğüs kremi ve Motrin için-, yine de her şeye rağmen çıktık. Ama bu senin hıçkırıkların olmadan olmadı. Sen sadece 11 aylıksın ve ben şimdiden, abine o aylarda baktığım gibi sana bakmıyorum. Sana bu özür mektubunu yazmamın sebebi de budur; böylece muhtemelen büyüdüğünde benim bunun farkında olduğumu anlayacaksın. O yüzden lütfen aşağıda yazanları oku ve unutma ki annen seni çok seviyor.

Üzgünüm, seni düşürdüm – Ben yaptım. Allah da biliyor ki seni düşürdüm ve bu benim için çok zor bir durumdu. Sen bizim yatakta benim göğsümde uyuyordun ve yuvarlandın düştün. Senden daha fazla canım yandı. Sadece birkaç dakika ağladın ama ben ciddi hasar aldım. Kendimi savunmam böyle; yatak çok kalabalıktı. Baban vardı, sonra abin yanıma yanaştı ve beni kenara itti. Ve tabi düşün ki bütün gece seni kucağımda tutup emzirmekten yorgun düşmüştüm. Bunu unutma. Senin için özel bir uçurumdan atlama giysisi yaptırmayı düşündüm. Bilirsin, hani giydiğinde o uçan sincaplar gibi göründüğün. Ama onun yerine daha büyük bir yatak almayı tercih ettik.

Senin hakkındaki gerçekleri bilemediğim için üzgünüm – Abinin bebek anı defterinde, ilk yılındaki bir çok şeyi yazılı; büyüdüğünde ne zaman gaz çıkarttığını bile biliyor olacak. Ben çılgın gibi onun gelişimini takipteydim, “Aa bunu yaptı gördünüz mü? Aaa dudağı yukarı kalkınca Elvis’e benzedi! Aman Allahım çok şirin!, Aaa bakın ayak parmakları aynı anda hareket etti! Bugün günlerden ne? Saat kaç? …”

Ve bugün, abin bana seslenince “popomdaki kakayı silmeye yardım et!” diye, döndüm baktım ve sen orda ayakta duruyordun.Sen şimdiden yürüyordun ve benim hiç haberim yoktu. Büyüdüğünde bugünleri hatırlamak için bebek anı defterini açtığında “buraya fotoğraf yapıştırınız” yazıyor olacak ve sen bileceksin ki annenin böyle şeyler yazacak ve yapacak vakti hiç olmadı. Sürekli sizi sevmekle ve abinin poposunu silmekle meşguldüm.

Üzgünüm, abinin tam senin yanına işemesine izin verdim. Yalan söylüyorum; küvette senin üzerine işedi!

Özellikle de koluna. Muhtemelen yüzüne de biraz sıçradı ama asıl çoğu koluna geldi. Aslında, üzgünüm abin her gün sana böyle kötü şeyler yapıyor. Aslında ona göre çok değil, ama gerçekte sen yokmuşsun gibi davranıyor. Eğer onun yoluna çıkarsan, senin üzerine gelip seni deviriyor. Eğer elinde bir şey varsa, çekinmeden üzerine gelip onu senden alabiliyor. Ama sen onun sana yaptığı her şeye gülüyorsun ve sana kötü davransa da nereye giderse hep onun peşinden gidiyorsun. Onu her defasında düzeltiyorum ve sana sarılmasını seni öpmesini sağlıyorum ama şimdilik bu biraz zoraki olmakta.

Bir gün en iyi arkadaş olacaksınız.

Ama şimdilik, sana abinle iletişiminde yardımcı olmalıyım, çünkü henüz yeterince büyümediğin için normal davranmayabiliyorsun. Abine dondurma aldığımız zaman, ona vermeden önce sen üzerini olduğu gibi yalıyorsun. Eğer bilse deliye dönerdi. Ayrıca, o okulda olduğu zamanlarda, onun odasında oynamana izin veriyorum. Ve trenlerini kimin bozduğunu sorarsa, suçu depreme atıyorum. Bu bizim sırrımız..

Seni “Ne giymemeliyiz”-Bebek Koleksiyonuna aday yaptığım için çok üzgünüm. Abin bebekken en güzel markaların en sevimli kıyafetlerini giyerdi. Ve şimdi sen ondan küçülen eskileri giyiyorsun ve sürekli pasaklı görünüyorsun.

İki çocuğu birden hazırlayıp bir yere çıkmak çok zor bir durum. Gideceğimiz yere yetişmekte zorlanıyoruz, bazen geç kalıyoruz ve sonra abin koşup kaos yarattığında sana dönüp baktığımda üzerinde gördüğüm giysi sebebiyle şok geçiriyorum ve yüzünde öğlen yemeğinden kalan silmeyi atladığım yemek parçalarını farkediyorum. İleride, geriye dönüp baktığında bütün kıyafetlerinin neden yiyecek lekeleriyle kaplı olduğunu anlarsın. Ama bir çocuğu çocuk yapan şey kıyafetleri değil davranışlarıdır ve sen çok mutlu görünüyorsun.

Üzgünüm, seni daha az sevmiyorum – Biliyorum büyüdüğünde şuursuz insanlar sana ikinci çocukların daha az sevildiğini anlatmaya çalışacaklar.

Diğerini ilki kadar sevmen imkansızdır derler. Ben bunun yalan olduğunu söylediğim için üzgünüm. Ve büyümeye devam ettiğin sürece bunlardan sürekli duyacaksın. Derler ki; “Doğru daha ayakkabısını giyerken, yalan dünyanın yarısını gezermiş”.

Doktorun seni göğsüme koyduğu saniyeden itibaren buna emin oldum. Defalarca ölesiye sevmek mümkünmüş. Hiç düşünmeden abin ve senin için canımı veririm. Bundan başka hiçbir şeye inanma. Seni birkaç kez düşürdüm, gazını çıkardığını günlüğe yazamadım, üzerine çiş gelmesine göz yumdum ve seni embesil gibi giydirdim, ama seni her zerremle sevdim, ve bunun için bir özür duymayacaksın.

Kalbimdeki tüm aşkla,
Annen
Jennifer DeMattia

---

Kaynak: Uykusuz Anneler Kulübü