ACİL SERVİS
Grup toplantısındaki konuşmasının o bölümünü, yanlış anlamış olma umuduyla üç kez dinledim. Ama ne yazık ki yanlış anlaşılmayacak kadar açıktı söyledikleri.
Bunları mahalledeki Zeliha teyze söylese, dersin ki ;
”Teyzecim aciller öyle yerler değil, biz oralarda ömrümüzü tüketiyoruz.. Gençlerin, yaşlıların, çocukların hayatlarını kurtarabilmek için zamanla yarışıyoruz. Bunun için seneler süren eğitimler alıyoruz.
Gerçek acil olmayan hastalara ”Siz yarın polikliniğe gelirseniz daha iyi hizmet alırsınız” diyemediğimiz, dediğimiz zaman ertesi sabah masamızda soruşturma zarfları bulduğumuz için, bir gecede 200-300 hastaya bakıyoruz.”
Eminim ki Zeliha teyze bunu anlar ve söylediği şeyden mahçup olur..
Ama acillerde gençliklerini harcayan, öğrencilerime, asistanlarıma, hemşirelerime , teknisyenlerime, paramediklerime ”bakılmaya gidilecek kızlar” gözüyle bakan Başbakan olunca, insan ne diyeceğini şaşırıyor.
Her halk hakettiği şekilde yönetilir demiş Voltaire.. Ama ben hala, yalnız ve mahzun ülkemin bunu haketmediğine inanmak istiyorum…
Tıp ve Sağlık Gündemi 