Ben 4. sınıfı da bitirmek üzere olan bir tıp öğrencisiyim.

Tıp Fakültesine insanlığımı muhafaza etmek ve patron olup para hırsıyla yaşamak ya da başka bir patronun para hırsını tatmin etmek üzere yaşamak istemediğim için geldim.

Tek amacım insanlarla iç içe olmak, onların dertleriyle dertlenirken aynı zamanda da evrensel insani değerler çerçevesinde yaşayabilmekti.

Son stajıma hazırlanmaktayım. Uykusuz geceler, stress, çalışma ve tekrar çalışma ile geçiyor günlerim. Her geçen gün duyduğumuz vandallıklar, vahşilikler nedeniyle Arkadaşlarım gibi bende bütün heves ve azmimi kaybettim.

Diyorlar ki; Doktora şiddeti asgariye indirmek için çalışıyorlarmış. Şiddetin asgarisi mi olur ? Yılda 10 değilde 2 doktor öldürülse iyi mi diyeceğiz ?

Ey insanlar diye sesleniyor kalbim hadi baştakilerin farklı plan projeleri var diyelim, diyelim ki onlar doktor istemiyorlar, peki sizin doktorlarınızdan başka gidecek yeriniz var mı ? Benim yok.

Onların peşinde özel doktorları özel sigortaları var. Onlar hastalandıklarında amerika da almanya da tedavi görürler. Ey halkım ey doktoru öldürülen hastalarımız !

Hastalandığınız da bir gün doktor arar da bulamazsanız o gün birşeyler söylemek için çok geç olmuş olabilir. Sizler doktorlarınızı korumazsanız Bizler kendi meslekdaşlarımızı yalnız bırakırsak, bir gün o kursunlar bize de dokunur. Aynı acıyı paylaşanlara selamlar.

Akdeniz Üniversitesi tıp fakültesi öğrencisi