“Memleketinde” teröristlerce öldürülen bir doktor daha..

“Doğuya atanırsan gider misin?” sorularıyla fazlaca haşır neşir olduğumuz günlerde; Şırnak/Hakkari/ memleketim olan ama henüz gitmek nasip olmamış Adıyaman/ ve diğer illerimizin adının içinde geçtiği atamayla ilgili bizleri strese sokan sorular, gülerken düşündürten ve kalbimizi çarptıran mecburi hizmet “espri”leri…
Neden kendi memleketimizde kendi insanımıza; gecemizi gündüzümüze katarak çalışmışken hizmet vermekten kaçıyoruz? Neden hep bir sinir stres harbi içindeyiz? Neden “Bunun için mi okuduk?” diye sorguluyoruz? Neden severek başladığımız bu meslekten bizi soğutmak için sanki herkes var gücüyle çalışıyor?

Malesef kendi çevremde/yakınlarımda bile bazı kıymet bilmez, haddini bilmez insanlar varken neden biz hala birşeyler için hayatımızdan vazgeçip, gençliğimizi belki de istediğimiz gibi yaşamadan ama en azından kendi adıma hala sevdiğim ve sevmeye devam edeceğimi umduğum bu meslekte devam ediyoruz? Söylenecek çok şey var, söylemekten dilimde tüy bitmedi çünkü ben hep söylemeye ve düşündüklerimi aktarmaya devam edeceğim. Hiç bir çocuk kolay yetişmiyor; ne mühendisi, ne öğretmeni ne avukatı, mimarı, işletmecisi. Doktor da kolay yetişmeyenler arasında ve belki biraz daha fazla özgüven ve çalışma gerektiriyor ama sonuçta herkes kendi seviyesinde birşeyler için çabalıyor. Ama bu çalışmalarının üzerine en fazla sömürülen meslek bizimkisi belki de. Herkes hizmet almak peşinde, iyi hizmet en iyi hizmeti almak peşinde ama bunun için bazen bir teşekkürü bile çok görüyorlar. Teşekkür mü bekliyorsun? Evet bekliyorum özür dilerim, en azından onu bekliyorum, bekliyoruz. Güler yüz, saygı, anlayış gösteriyorsam karşılığını da bekliyorum ki kendi adıma vermediğim bir şey değil istediğim, beni tanıyanlar bilir.

Lafı biraz fazla uzattım ama ben artık bu ülkenin insanı olmaktan fazlaca yoruldum sanırım (evet bu yaşımda).
Hala oy peşinde olanlar, hala seçimle siyasetle uğraşanlar, kulaklarını şehitlere (gerçi ne mutluydu değil mi şehit olmak, şehit ailesi olmak), terör örgütlerine tıkayanlar, insanlar ilim irfanla uğraşırken bizi ileriye doğru gitmemiz gerekirken geriye götürenler. Allah hepsini ıslah etsin.