“Sakarya, saf çocuğu masum Anadolu’nun…” demiş Necip Fazıl.

İşte o Sakarya il oldu ve nüfusu 1000.000 kişiyi geçti. Tüm Türkiye nüfusunun 1/80 nüfusuna sahip, Marmara bölgesinin doğusunda, Bilecik,Düzce hatta Zonguldak, Karabük’e kadar uzanan bir coğrafyanın potansiyel hastalarına da hizmet vermeye çalışmakta. Gelin görün ki nüfusu 1 milyonu aşkın bu güzel şehirde nöbet tutabilen sadece ve sadece bir (1) tane çocuk cerrahi uzmanı var.

TEM Sakarya’dan geçiyor, D-100 denilen yol Sakarya’dan geçiyor,İstanbul’dan gidip gelen herkes neredeyse Sakarya hudutlarından geçiyor…Peki Allah korusun bu yoğun trafik içinde bir kaza yaşadınız ve devlet Hastanesi’ne kaldırılmanız gerekti. Ama o da ne? Çocuğunuza bakacak nöbetçi bir çocuk cerrahı yok! Evet yanlış duymadınız! Kamuda nöbet tutabilen tek çocuk cerrahi uzmanı olduğu için ve o da bir gün nöbetçi bir gün istirahatte olmak zorunda olduğu için, nöbetçi çocuk cerrahi olmayan bir güne denk gelmişseniz başka bir ile nakledilmeniz gerekiyor! Tabi bir sürü sevk prosedürü aşıldıktan, sizi kabul eden bir hastane bulduktan sonra…

Hala daha hayatta iseniz tabi…

Sadece Sakarya’dan gelip geçenler mi? Ya Sakarya’da yaşayan yüzbinlerce çocuk? Yanlışlıkla zararlı bir madde içse, nefes borusuna bir yabancı cisim kaçsa, yaralansa,apendisit olsa ilde 15 gün boyunca nöbet tutan çocuk cerrahi uzmanı yok diye sevk edilmek zorunda başka bir ile!

Evet Sakarya masum çocuğu Anadolu’nun, sesi çıkmaz, isyan etmez, kaderine razı olmuştur…

Ne var ki bu Anadolu’nun masum çocuğu sadakatle bağlı olduğu devletinden gerektiğinde kendisine müdahale edebilecek Çocuk Cerrahi Uzmanları istiyor, bekliyor…

Çok mu şey istiyor?