Bir soruyla yazıma başlamak istiyorum: Sizce hekimler, ülkemizde, gereken saygıyı görüyor mu? Yeterince seslerini duyurabiliyorlar mı?

Yaptığı iş, verdiği emek, gençliğinin baharında feda ettiği en az 6 sene, çektiği akademisyen tripleri, girdiği onca koşturmaca, kahvaltısız-uykusuz geçirdiği onca gün, sırf insanlara hizmet edebilmek için yıprattığı bedeni-zihni görmezden gelinerek; “ayda şu kadar alıyormuş” düşüncesinin odağı haline getirdiğiniz insanları düşürdüğünüz duruma bakın.

-“Sadece öksür dedi bilmem ne kadar para istiyor” ,

-“2 Dakikalık iş için bir sürü para talep etmeleri çok değil mi?”,

-“Lüks içinde yaşıyorlar ama gözleri doymuyor, daha çok hasta bakma derdine giriyorlar”,

İnsanımız bilmiyor.
İnsanımız sorgulamıyor.
İnsanımız araştırmıyor.

Keşke bilselerdi, bir öksürüğe nelerin sebep olabileceğini ve bir hekiminde  bunu öğrenebilmek için ne çileler çekip hangi aşamalardan geçtiğini..
Keşke bilselerdi, bir hekimin 2 dakikalık işi yapmayı öğrenebilmek için uykusundan kaç saat fedakarlıkta bulunduğunu..
Keşke bilselerdi, vicdani sorumluluğu; maddi zorunluluğun üstünde tutan bir hekimin ruh dünyasını..

Oysa hekimlik, hayattaki tek odağı “para” olanların, uğrunda fedâkârlık yapabileceği bir meslek değildir!

-Kim, para uğruna, bir daha gelmeyeceği şu dünyada, bir daha geri dönemeyeceği gençliğinin en güzel yıllarını kelimenin tam anlamıyla feda eder ki..?

-Kim insanlara hizmet edebilmek için insan dışı muamelelere katlanıp, şiddete maruz kalmak ister ki..?

Hiç kimsenin kolay kolay isteyebileceğini sanmıyorum.

Bir hekim, “2 hasta daha baksam günü kazançlı kapatırım” diye düşünmez; “2 hasta daha bu gece rahat uyuyabilsin, acı çekmesini” düşünür.
Çünkü, hekim için minnet duygusu, dünya üzerinde paranın alabileceği her şeyden çok daha önemlidir daha kıymetlidir.
Çünkü, ağrılarını dindirdiği bir amcanın, bir teyzenin  “Allah senden razı olsun evladım” demesi, onun için ne büyük mutluluk kaynağıdır..
İyileştirdiği ve güzel bir gülüş hediye ettiği bir ninenin, elleriyle örüp getirdiği patikleri verirken “yavrum ellerin dert görmesin” demesi, onun için ne büyük bir mutluluk kaynağıdır..
Refakat ettiği bakıma muhtaç bir hastanın “yavrum iyi ki yanımdasın” demesi onun için ne büyük mutluluk kaynağıdır..

Bunlar, paranın asla satın alamayacağı mutluluklardır.

Hekimler bu mutluluğa talip, peki ya siz!?