Kurbanlarımızı kestik, etlerimizi dağıttık, aile büyüklerimizi ziyaret ettik. Ama bir de huzur evlerindeki büyüklerimizi ziyaret ettik mi ohh mis..

50 60 yıl sonra belki bizde o ev’de olabiliriz kim bilir kader, ama oraya her insan gitmeli ömründe bir kez olsun gitmeli.
Yaşlı insanlarımızın bizlere ihtiyaci var, yüzlerinde  ufak bir tebbesüm bırakmalıyız, yanlız değiller belki orada, ama mutluluğa ihtiyaçları var.

Ayrıca dünyanın en güzel anlarından biri. Bir kez gidip, huzur evlerini ziyaret etmek öyle duygular uyandırıyor ki,  insanda, mesela: insana hayatı boyunca nasıl davranması  hakkında bilgi veriyor, dahası düşündürüyor; neredeyim, neyim, kimim, kimler var etrafımda,ne olur ilerdeki hayatımda.!

Diyeceğim şu, dönülmez akşamın ufkunu yaşayan insanlardır oradakiler. Samimi bir el öpme,bir gülümseme o kadar mutlu eder ki o insanları.Çok fazla şey beklemezler sizden.

”Ne uçsuz bucaksız mavi denizde, ne de çöl ortasında tek başına olmaktır yalnızlık. Bayramda sevdiklerinizin gözleri yollarda kalmasın. Unuttuklarınızı anımsayın, özlediyseniz gidin bulun, seviyorsanız söyleyin. Çünkü bu gün de bayram.”